Queridos papás, este año no espero nada

Sé que no he sido la hija que todos padres desean,  la hija perfecta. Tantas veces no os he tratado como os merecíais… También sé que aunque mi comportamiento no sea el ideal, vosotros me comprendéis, ya que soy vuestra hija y sabéis mejor que nadie qué tipo de carácter tengo. ¿Pero de qué sirve? No es una idea acertada pagar todos mis malos momentos con vosotros, aquellas personas que siempre estarán a mi lado pase lo que pase.

Para mí, como para cualquier hijo a sus padres, sois mi modelo a seguir, tanto por vuestras virtudes como por vuestros defectos. Y quizás sea por esto que una de tantas veces nuestros caracteres choquen.

Han sido varias las veces que al despertarme he hecho como si nadie hubiera en casa, como si nadie hablara, como si nadie me diera un beso de buenos días… Y por eso, hoy, quiero aprovechar para deciros todo aquello que nunca os he dicho.

Quiero admitir que muchas situaciones se me han ido de las manos, que admito por fin que me he comportado como una niña de dos años, como vosotros siempre me decís. Me está costando mucho manejar mis frustraciones y enfrentarme yo sola a problemas de los cuales nunca he estado preocupada. Al no saber enfrentarme, soy consciente que esta frustración se ve reflejada en mi mal humor cotidiano, mal humor que presentís cada día.

Solo me queda pediros perdón, por todos aquellos momentos en los que os he hecho sentir mal, no era ni mi más mínima intención, solo quiero vuestro bien. Sin ir más lejos esto acaba afectándome más a mí. Y si no es a vosotros, ¿A quién se supone que debo tener admiración y respeto? Lógicamente sé que lo he de tener a aquellos que me lo han brindado desde el primer día de mi vida, VOSOTROS.

Laura Alarcón

Aquest article ha estat publicat en Laura Alarcón, Pares. Afegeix a les adreces d'interès l'enllaç permanent.

Una resposta a Queridos papás, este año no espero nada

  1. Josep M. Altés Riera diu:

    Laura, és un escrit ple d’emotivitat. Hi aboques sentiments tal com surten, i aquesta espontaneitat el fa molt valuós. Té una contrapartida, però: pot estar més treballat i revisat. Sobretot és massa “parlat”, i escriure no és el mateix que parlar. Per exemple, algunes expressions es poden simplificar sense que perdin (i aleshores guanyen)
    – “Sé que no he sido la hija que todos padres desean, la hija perfecta” podria ser “Sé que no he sido la hija perfecta que todos padres desean”
    – “No es una idea acertada pagar todos mis malos momentos con vosotros, aquellas personas que siempre estarán a mi lado pase lo que pase.” podria ser “No es una idea acertada que paguéis mis malos momentos vosotros que estaréis a mi lado pase lo que pase”
    – “se ve reflejada en mi mal humor cotidiano, mal humor que presentís cada día” podria ser “se refleja en ese mal humor que presentís cada día” (repetició de mal humor, però també de cotidiano: cada día). O també “se refleja en ese mal humor mío de cada día”.
    Laura, m’ha agradat el teu escrit. No paris! (i recorda’t de revisar i esporgar)
    Josep Maria

Deixa un comentari

L'adreça electrònica no es publicarà Els camps necessaris estan marcats amb *