El ser humano siempre intenta planear su vida, sin darse cuenta de que es imposible, por el simple hecho de que no somos el centro de universo y nuestra felicidad depende de muchos otros factores que no podemos determinar ni controlar.
Algunas veces queremos regresar al pasado, pero en el futuro querremos regresar al presente.
Normalmente, la mayoría de la gente acostumbra a pensar en el futuro o en el pasado, pero muy pocas personas se concentran en el presente, el único momento que existe y que importa de verdad, ya que el pasado no es más que un recuerdo y es imposible revivirlo, mientras que el futuro es impredecible.
Muchas veces soñamos con una vida que sabemos que nunca tendremos, esa vida perfecta en la que todo sale bien y somos los seres más felices del planeta, pero yo me pregunto ¿está bien soñar de esta manera? Porque por una parte, soñar así nos da esperanzas, pero por otro lado nos demuestra que la vida nunca será como nosotros queramos y nos puede hacer creer que nuestra vida nunca será satisfactoria para nosotros. Mejor dicho, condiciona nuestra felicidad a que sea únicamente como esos espejismos o sueños que tenemos.
Mirando solo el presente, nos encontraremos la felicidad absoluta, sin entristecernos por un pasado no correspondido ni soñando con un futuro que sabremos que por mucho que nos esforcemos nunca podremos alcanzar.
Por lo tanto, dejemos de mirar el pasado y de soñar en un futuro perfecto, porque en este momento, ni el futuro ni el pasado existen, solo el presente.
Carpe Diem, Vive el momento, no pienses en el pasado e ignora el futuro. Tus pies están pisando la tierra en este momento, no sabes si mas adelante si lo estarán.
Edu Seyde
Edu,
està molt bé la teva reflexió entorn del temps. Potser es podria evitar el segon paràgraf (paràgraf-frase que tal vegada es podria encloure al paràgraf anterior?), Recorda que és tan important evitar les “botifarrades” inacabables com els “telegrames”.
M’ha agradat
Fins al pròxim!
Josep Maria