A compdar d’ua convèrsa de classa, es escolans escuelhen de quin materiau bastiràn era sua caseta. Aquesta siguec era sua convèrsa:
– De quin materiau la poiríem hèr? un materiau que sigue facil de trapar, de manèra que nosati le podéssem manipular…
– La poiríem hèr de husta! Coma eth mèn pare trebalhe en ressèc…
– Plan ben! A viatges, vedem cases de husta. Mès era husta pese molt tà nosati e, a còps, i a estères que mos les poiríem clauar.
– De metau…
– Eth metau ei un materiau que se hè a servir en bèth moment en bastiment d’ua casa. Mès d’on le treiram eth metau? E qué le passe ath metau?
– Qué pese molt!
– Tanben la poiríem hèr de papèr….
– Ei vertat, ena escòla n’auem fòrça de papèr, mès …
– Non tierie…
– Clar. Damb eth papèr non poiríem bastir es parets, non tierie. Non a consisténcia.
– Poiríem trèir era caseta de plastic que i a dehòra en pati e plaçar-la laguens dera escòla!
– Sabetz coma se sosten era caseta de plastic en pati petit?
– Ei clauada damb uns cargòlhs molt gròssi.
-Òc. Per motius de seguretat ei clauada en tèrra pr’amor que, senon, en tot calar-se-i laguens se vos poirie quèir dessús e serie perilhós. E lo de madeish passarie se la placèssem laguens enes classes, enes correders o ena sala. Cau clauar-la en un lòc e nosati pensam en bastir ua casa tà quan hèsque mau temps e non podésquem gésser. Que se pogue montar e desmontar quan convengue.
– La poiríem hèr d’aguest materiau…
– E coma se ditz aguest materiau?
– Carton!
– Plan ben! Quina bona idia! Se poirie hèr de carton.
