Text d’Alceu

“Βρέχε τα σπλάχνα με κρασί γιατί ψηλώνει τ’ άστρο
κι η ώρα τούτη είναι βαριά, διψούν όλ’ απ’ την κάψα
γλυκά τραγούδια ο τζίτζικας μέσ’ απ’ τα φύλλα χύνει
και τρίζει α φτερά γοργά την ώρα που λιοπύρι
σ’ όλη τη γη διαχύνεται και όλα παντού ξεραίνει
μονάχ’ η σκίλλα τώρ’ ανθεί. Πυρές είν’ οι γυναίκες,
άμ’ είν’ οι άνδρες αχαμνοί ο Σείριος τους μαραίνει.”

i és penosa l’època, i tot està assedegat

i sona el so de la cigala en el fullatge; amb les seves ales

vessa la seva forta i contínua la cançó a l’estiu ardent

Floreix el card. Ara són molt més pesades les dones

i febles els homes, perquè Siri abraça el seu cap i seca

els seus genolls. “