Llanto por Ignacio Sánchez Mejías, Federico García Lorca

No te conoce el toro ni la higuera,

ni caballos ni hormigas de tu casa.

No te conoce el niño ni la tarde

porque te has muerto para siempre.

 

No te conoce el lomo de la piedra,

ni el raso negro donde te destrozas.

No te conoce tu recuerdo mudo

porque te has muerto para siempre.

 

El otoño vendrá con caracolas,

uva de niebla y monjes agrupados,

pero nadie querrá mirar tus ojos

porque te has muerto para siempre.

 

Porque te has muerto para siempre,

como todos los muertos de la Tierra,

como todos los muertos que se olvidan

en un montón de perros apagados.

 

No te conoce nadie. No. Pero yo te canto.

Yo canto para luego tu perfil y tu gracia.

La madurez insigne de tu conocimiento.

Tu apetencia de muerte y el gusto de tu boca.

La tristeza que tuvo tu valiente alegría.

Tardará mucho tiempo en nacer, si es que

nace, un andaluz tan claro, tan rico de aventura.

Yo canto su elegancia con palabras que gimen

y recuerdo una brisa triste por los olivos.

Amb quina oda d’Horaci podem relacionar aquest poema del conegut escriptor espanyol Federico García Lorca? En quin fragment ho veieu reflectit més? Coneixeu altres poemes d’aquest autor o d’un altre que s’inspirin en aquesta Oda d’Horaci?

Yasmina i Xènia

2n Batxillerat C

Etiquetes:, ,

Comentaris: 2

  1. xenia.sanchez 27 setembre 2014 - 11:55 Contesta

    Salve!
    Aquest poema està relacionat amb l’oda a la inexorabilitat de la mort. Ho veig més reflectit en la tercera estrofa. Conec un poema d’Efrén Romero Acuña que també parla de la inexorabilitat de la mort i es titula “Para un amigo muerto”.
    Un apunt genial noies!
    Vale!

Deixa un comentari

L'adreça electrònica no es publicarà Els camps necessaris estan marcats amb *