Millón de gracias, Joan Manuel.
Su amigo
Antonio Skármeta
Y no es broma. Nos hemos puesto en contacto con el escritor chileno y le hemos mostrado el blog. Su respuesta, breve pero intensa, nos anima a seguir con este proyecto.
Millón de gracias, Joan Manuel.
Su amigo
Antonio Skármeta
Y no es broma. Nos hemos puesto en contacto con el escritor chileno y le hemos mostrado el blog. Su respuesta, breve pero intensa, nos anima a seguir con este proyecto.
Muy breve pero gratificante. Saber que el autor sabe lo que estamos haciendo y nos apoya en esto es un motivo más por leer la novela. Nos contextualiza la novela en la época contemporánea y la hace revivir desde sus orígenes. No es una novela olvidada ni antigua sino viviente y relativamente moderna como su autor.
Antonio Skármeta, gracias por su aportación.
Bueno… al menos le ha llamado amigo, y ha dado las gracias. Tiene su mérito y es gratificante, teniendo en cuenta que Mario tiene que sufrir mucho antes de que Neruda le escriba una dedicatoria placiente.
Sigo con mi blog, ay qué cosa, que ya no puedo estarme ni un día sin publicar. jaja
Realmente se puede sentir afortunado y al mismo tiempo nosotros, sus alumnos de lengua española, sin duda nos podríamos considerar privilegiados.
Realmente interesante.
Haciendo referencia al comentario de Marta, ahora nosotros seríamos como Mario,nos sentimos contentos,orgullos y entusiasmados con esas tres palabras, puede parecer sencillo,quizás sí, pero trasnmite mucha fuerza y sinceridad.
¿En serio que ha podido contactar con Skármeta? Me parece imposible este acto. Pero es interesante que él sepa que leemos su novela con gusto y satisfacción. Gracias.
Ruth.
Nos sorprende gratamente que gracias a las múltiples ventajas de Internet se puedan realizar comunicaciones de este tipo; que acercan los sentimientos de Skármeta hacia nosotros que somos un granito de arena para el mundo y el célebre autor.
Nos ha hecho ilusión ver que se muestra agradecido de forma millonaria:)
Bueno he passat algunes vegades per aquest bloc però ara feia dies que no i no havia
vist el petit i breu comentari de l’escriptor Antonio Skarmeta, només volia dir-vos
que el seu llibre ja me l’havia llegit, me’l van recomenar uns amics d’Estats Units que el coneixien.
M’ha agradat molt i m’ha fet gràcia el comentari de l’escriptor! gràcies per tot.
ens veiem a l’institut.
carla*