Aquesta entrevista ha estat feta per Juan Diego Domínguez a la seva avia.
Leonor Gil va néixer el dia 2 de febrer de 1937 a Alanje, província de Badajoz. Era la petita de quatre germans. El seu pare era barrinaire i la seua mare era mestressa de casa. Va treballar de cuinera i en el servei domèstic. Actualment viu a Lleida. L’entrevista s’ha fet en castellà per què aquesta és la llengua en que millor s’expressa.
¿Que edad tenia cuando empezó el franquismo?
– Pues siete u ocho años tendría. Pero antes de que Franco reinara recuerdo que los aviones pasaban volando y yo salía corriendo para la casa.
¿En que lugares ha vivido mientras Franco gobernaba? ¿Tuvo que emigrar?
– Pues en Alanje mi pueblo, y en Badajoz cuando estaba sirviendo. Después me casé y emigramos a Cataluña, allá lejos, donde Cristo dio las tres voces, más arriba de la Seu d’Urgell.
¿Qué situación familiar vivia usted durante el franquismo?
– Con mucha hambre.
¿Se encontraba toda la familia junta?
– No, a mi padre se lo llevaron preso cuando yo tenía tres años, es decir, cuando entro Franco, y no lo volví a ver más. Murió cuando yo tenía diez años. Por lo demás mi madre y mi abuela si que estaban juntas.
¿En que situación laboral se encontraba durante el franquismo? ¿Y sus padres?
– Yo al principio no trabajaba porque era una niña pero cuando crecí me puse a servir de criada. Mi madre buscaba el trabajo que podía ya fuese pintando casas, arreglando zapatos…
¿Asistía usted a la escuela durante el franquismo? ¿Cómo era entonces?
– Si, hasta los diez años cuando me echaron porque no quise cantar “cara al sol” porque se había muerto mi padre y estaba de luto.
¿Cuál era la manera de vestir durante el franquismo?
– Nosotros vestíamos normal pero si me acuerdo que solo tenía dos vestidos: Uno para los domingos y otro para diario.
¿Durante el franquismo paso hambre? ¿Cómo conseguían el alimento?
– Si mucha
– Pues trabajando mi madre y también porque una vez mi hermano, que en paz descanse, se fue por la noche a buscar un saco de habas, y con eso pues tuvimos para comer unos cuantos días. Las comíamos crudas y las comíamos hervidas.
CONCLUSIONS I OPINIÓ PERSONAL
El que més m’ha agradat ha set les històries que m’ha relatat perquè no tenia ni idea de tot el que havia viscut quan regnava Franco. A més, a ella li ha agradat que jo l’entrevistés ja que ha recordat coses i me les ha explicat.
Juan Diego Domínguez
4rt ESO A
Maig 2013
