POEMA: UNA FULLA A LA TARDOR

UNA FULLA A LA TARDOR

AMB LES SEVES MANETES,

S’ABRAÇAVA A L’ARBRE GRAN

I DEIA: “ADÉU, GERMANETES”.

 

Un comentari a “POEMA: UNA FULLA A LA TARDOR

Deixa un comentari

L'adreça electrònica no es publicarà Els camps necessaris estan marcats amb *