o lo saunei deu gave
.
.
.
.
OCCITAN CATALÀ FRANÇAIS ENGLISH
________________________________________________________________
CANTA 2au
Nhacar la pèth de l’aire
Gavarnia
Batahòri,
pèiras e bua,
cascavets ;
devath los noguèrs e la teulada,
la nèu se n’ei tornada,
mes la prima que se’n ved
tà t’amuishar la soa cara.
Au sòu, un mocader plapat de sang ;
sauta donc la cleda henelhada !
Harri, haut, hè la gran capihona !
La chorrèra que cau que deishude
lo dolh qui l’abòr adromí, torrat.
Cassiòlas que t’espian a passar ;
tu que te’n vas ; eras que demoran
entà créisher enqüèra,
tà assistir au ton tornar,
dilhèu, un dia.
Que lutzèra la linha deu nòrd :
dab lo gai au còr, de véder lo mainat a vàder gran.
Los sendèrs, doman, que diseràn l’encantami
deu fresc nascut dont audín lo brivent.
Sauvatges los marròcs, los garròcs, esdarrocadas
Dens l’evidenta estupor, un moment ;
Penacle pauhicat sus la toa pèth.
L’eternitat qu’esvarja ;
aqueths passatges d’òmis descamisats :
cèu daurat, blancs somius,
tostemps n’auràn cranhença.
Las aglas reiaus be t’ahupan,
Las caparrois aplegats be’t cridan :
« Demora, Gave, demora ! »
mes un vent sacamand que’t pòrta
las jotas de Boltaña, aqueth bal d’autes còps saunejat
per la fresca lavanda.
Lo sorrom borrom, au brèç, que’t hè dançar
E partir lèu, fresc nascut, luenh deus launèrs !
Au bèth capsús, cotonada de nublas,
l’enlusida ensafranada, lo bohet e l’auta Retirada,
los pas deus soldats magnifics de l’Ebre.
Vestits d’estelas, suus sendèrs deu dresbromb
Que caminan.
La ventisca que’us cossira ;
que marmotan lors pregàrias de sang
e de podra.
Escota, chorrèra, los reclams d’ua batalha a viéner :
La nueit terribla que’us darà dilhèu
la victòria e la patz.
Shiula !
Briveja !
Honha !
Aubreish-te
camin,
per Lavedan
que dançaràn
Charmantina
Enter los malhs, las brumas deu vent barbare
dab lors armaduras de nublas brocadas,
que van e que vienen
que parteishen e que’s diverteishen.
Bessè qu’esvagadas e blagassejan
de tas mans de vent e de giure ?
Qu’ès sang de glaç, muscles de sable,
còps de pèira, còps de cap : caòs
destorbant la quita pregària
de la vop qui a l’escur espèra.
Shens relaish qu’avanças :
qu’ès shens cès ni pausa viatjador,
chin de la nèu, deishant capsús las toas
mairetas,
hilh deu cèu e anjo de la ploja.
E vedes lo bèc, la toa esperança ?
E las galupas ?
Quin lo Gof de Gasconha
lèu las se minja ?
Candelèra : vin de granissa
entà béver dab las crespèras ;
entà las sucrar, cassonada
d’auratges : vrespèr de gigant, uèra!
Sèrgi Javaloyès.