Soñar
| 26 maig 2012Me encanta soñar. Cada mañana, al despertarme, intento recordar ese sueño. Soy una persona que sueña mucho y que normalmente se acuerda de todo ese mundo fantasioso al que te trasporta la noche. Pesadillas tengo pocas, pero las que tengo, las intento olvidar.
Un mundo sin padres o sin normas, un mundo totalmente perfecto, el pasado o el futuro, una realidad, una fantasía, algo sin sentido, algo horrible, algo precioso, una muerte, un nacimiento… tantas cosas son las que he soñado, tantos sueños son los que perduran en mi mente, sueños que se me quedaran grabados para siempre.
Soñar con alguien que ya no está entre nosotros es maravilloso, porque a la mañana siguiente tienes la sensación de que has pasado un día más con esa persona a la que tanto echas de menos.
¿Que sería un mundo sin sueños? Nada.
Sandra
Sandra, és interessant el que dius, encara que potser no està prou elaborat. Fixa’t que apareix vuit vegades “Sueño” o derivats. Certament és normal que la paraula sigui freqüent perquè aquest és el tema, però no són massa tenint en compte l’extensió total de l’escrit?.
També hi ha alguna expressió a revisar com ara “intento recordar ese sueño”: L’adjectiu “ese” indica algun element esmentat abans, que no és el cas. O també “Pesadillas tengo pocas”: l’ordre natural seria “Tengo pocas pesadillas”, l’has canviat amb algun objectiu o ha sortit així. Com quedaria millor?
Et deixo, no paris i recorda’t de fer una bona revisió als detalls (que marquen la diferencia!).
Josep Maria